W tym roku gmina Fajsławice będzie współgospodarzem lubelskich obchodów 30. rocznicy wyborów czerwcowych – wydarzenia historycznego, które zapoczątkowało przemiany demokratyczne w naszej części Europy. Plan i charakter uroczystości mają podkreślać istotny udział niezależnego ruchu ludowego w tych przełomowych wydarzeniach.

30 lat temu – 4 czerwca 1989 roku, Polacy oddając swój głos w wyborach parlamentarnych zdecydowanie opowiedzieli się za zmianami proponowanymi przez Komitety Obywatelskie Solidarność. Nie były to w pełni demokratyczne wybory, ale siła poparcia kandydatów obozu wolnościowego była tak duża, że pchnęła nasz kraj w stronę przemian, których biegu nie dało się już zatrzymać. Zmiany nie były łatwe, ale z perspektywy czasu możemy już ocenić, że była to dobra droga.

Należy podkreślić, że przemiany demokratyczne w naszym kraju zapoczątkowały burzliwy okres przemian i wyzwolenia tej części świata spod wpływów Związku Radzieckiego. Warto wykorzystać tą rocznicę do przypomnienia całemu światu o naszym wkładzie w te epokowe wydarzenia.

Ważną i pozytywną kartę tej historii zapisała także gmina Fajsławice i działający na jej terenie niezależny ruch ludowy, mający swe korzenie w powstałej na jesieni, po porozumieniach czerwcowych w 1980 roku Solidarności Rolników Indywidualnych. Ruch ten działał u nas wyjątkowo prężnie. Swoją przynależność do Solidarności Rolników Indywidualnych deklarowało w 1981 r. 35% mieszkańców gminy. Na wszystkie otwarte spotkania przychodziły tłumy. Solidarność organizowała liczne akcje edukacyjno – oświatowe takie jak wszechnica związkowa, Uniwersytet Ludowy, seminaria, zebrania, szkolenia, akcje pomocy socjalnej, wyjazdy dzieci na wakacje i pośrednictwo w przekazywaniu pomocy charytatywnej dla strajkujących zakładów pracy.

To co działo się tutaj, odbijało się szerokim echem także poza granicami kraju. O Fajsławicach można było przeczytać w Washington Post i usłyszeć w radiu Wolna Europa. Do najsłynniejszych wydarzeń należały unieważnienie wyborów do Gminnej Rady Narodowej w 1984 r., po skardze Józefa Wrońskiego, protesty przeciwko nadmiernym obciążeniom rolników oraz zwycięstwo działaczy Solidarności w wyborach do Gminnej Rady Narodowej w 1988 roku. W drugiej połowie lat 80-tych Fajsławice uchodziły za nieformalny ośrodek rolniczej Solidarności na Lubelszczyźnie. W środowiskach inteligenckich i niepodległościowych Lublina zyskały przydomek „Wolnej Gminy Fajsławice”.

Docenieniem tej walki było wystawienie w wyborach do Senatu przez Komitety Obywatelskie Solidarność – Janusza Henryka Stępniaka, pierwszego przewodniczącego związku w Fajsławicach oraz inicjatora i uczestnika większości działań protestacyjnych na terenie Fajsławic. Swój głos 4 czerwca 1989 roku oddało na niego 293 321 osób czyli 73,92% głosujących.

Uroczystości w Fajsławicach rozpoczną się w niedzielę 2 czerwca 2019 r. o godzinie 11.30 mszą św. w kościele parafialnym w Fajsławicach. Po niej zostanie złożony wieniec na grobie senatora RP Janusza Henryka Stępniaka. O 13.00 w Urzędzie gminy w Fajsławicach rozpocznie się panel historyczny poświęcony wyborom czerwcowym, działalności Solidarności rolniczej oraz 35. rocznicy unieważnienia wyborów do Gminnej Rady Narodowej w Fajsławicach. Kolejne z planowanych uroczystości będą miały miejsce o godzinie 18.00 w Lublinie . Obchody rocznicowe zakończą się w dniu 11 czerwca.

Program uroczystości

Program uroczystości – 2 czerwca 2019r. Fajsławice

Szanowny Panie Piotrze

,

Zachęcona tym, że Klub Zbieraczy Igieł Sosnowych lubi normalność i jest przekonany/często z czystą naiwnością dziecka/, że nasze gminy są własnością mieszkańców, postanowiłam zaproponować kolejny temat do dyskusji. Mianowicie wójt gminy Łopiennik ogłosił na 14 czerwca tego roku konkurs na dyrektora tamtejszej szkoły. Sprawa jest ciekawa, ponieważ wiele pisaliśmy na tych stronach o poprzednim dyrektorze, przedstawicielu układu „Szpak and company”który ponoć zgłosił się do konkursu/Rada Pedagogiczna karnie wytypowała na swoich przedstawicieli w konkursie ludzi zatrudnionych przez pana Sapkę/. Chce odwetu, rozprawienia się z niepokornymi wśród nauczycieli. Startuje też prawa ręka pana Sapki, jego gorliwa pomocnica, obecnie pełniąca funkcję dyrektora pani Janik.O ile pan Sapko nie ma pojęcia o oświacie, o tyle pani Janik, jako przedszkolanka ją zna, ale głownie na poziomie edukacji początkowej.Obecna pani dyrektor bardzo zasmakowała w rządzeniu i chociaż jest już w wieku emerytalnym a jej styl dyrektorowania coraz bardziej przypomina styl jej niedawnego pryncypała, nie ustępuje i podobno ma poparcie wójta. Są jeszcze dwie inne kandydatki. Niekonfliktowa i kompetentna nauczycielka j.polskiego oraz kandydatka z zewnątrz, pani, która dzielnie doprowadziła do unieważnienia ostatniego wyboru pana Sapki.Plotka głosi, że dwie ostatnie kandydatki nie mają szans, pewnie dlatego-jak to u nas, że są kompetentne i stosunkowo niezależne, więc mogą narobić kłopotu.Wszystko owiane jest tajemnicą, wójt nie spotkał się z nauczycielami, wrogość w gronie pedagogicznym narasta tak, że niedługo nie będzie już możliwa wspólna praca i to wszystko dzieje się w placówce mającej być „świątynią edukacji”. Wydaje mi się, że to nie jest tylko kolejna historyjka towarzysko-plotkarska, ale pokazuje wyraźnie, jak działa nasza społeczność, że ciągle rządzą ci sami ludzie, a młodsi, merytoryczni i spoza układu nie mają szans.Nadal wierzę, z tą naiwnością dziecka, w obśmiewane przez różnych cwaniaczków wartości takie jak uczciwość, rzetelna praca, bezinteresowność, troskę o dobro wspólne.I dlatego piszę do Pana.

Łączę wyrazy szacunku .ZUZA

Eeech, to nasze dobro narodowe – ten nasz Proskura. Chodzący dowód, że człowieka na starość nie zmienisz i jest taki etap w życiu, w którym człek jest już „niewyuczalny”. Prędzej kot zacznie szczekać lub maturę zrobi niż takiego oduczysz robienia po swojemu. Od 4 lat radny Korkosz „ten co to za młody”, wedle Waldka Nowosada, co jakiś czas zadaje to samo pytanie: kiedy wójt skończy z traktowaniem gminy, jak własnego folwarku?!

Na ostatniej sesji, nim eksdyrektor ZDP Banach, a w Siennicy jakiś cudem przewodniczący RG, ją oficjalnie otworzył miało miejsce pewne zdarzenie. Trwało może z 5 minut, a było clou metod Proskury oraz książkowym przykładem „Pana na folwarku”. Tuż przed sesją sekretarz Dariusz Turzyniecki wniósł uwagę, by w jej porządku umieścić dodatkowy punkt. Dotyczył on przesunięć w budżecie. Dziwna to praktyka, bo o ile przesunięcia nie są niczym nagannym, to zgłaszanie takiego wniosku przed rozpoczęciem sesji już jest. Zmiany w planie obrad wprowadza się po jej otwarciu, a te muszą być głosowane. Trudno uwierzyć w pomyłkę, bo Turzyniecki musi znać procedurę. W końcu ma prawie 30-letnie doświadczenie pracy w samorządzie. Być może celowo zapomniał? Oczywiście całego zajścia nie zarejestrowały kamery. Gdyby ktoś szukał potwierdzenia, znajdzie jedynie poszatkowaną relację. Wniosek ów przedstawił bardzo sprytnie, bo wynikało z niego, że celem głównym jest pozyskanie funduszy na zakup gruzu do remontu dróg polnych. Te, jak powszechnie wiadomo, są pięta achillesowa siennickiej władzy. A po tym, jak hucznie oddano do użytku prawie kilometrowy, pięknie utwardzony wygon na Siennicy Różanej – każde sołectwo chce mieć u siebie taką polną A4. Powoływanie się na nie to doskonała przykrywka, jak dawniej pokazywanie rzekomo głodnych dzieci przez żebrzących na ulicach Rumunów. Każdemu serce zmięknie, nikt oponował nie będzie.

Manewry z mamoną

Manewr by się może udał, gdyby nie interwencja radnej Alicji Pacyk, która poddała w wątpliwość sens całej operacji i pokazała jej drugie dno. Jej sprawne oko wyłowiło pewien absurd. Wszak Turzyniecki mówił tylko o pieniądzach na gruz, których z całej kwoty przesuniętych funduszy było zaledwie 36 tys. zł! I tu wyszło szydło z worka i skończył się dziadom odpust. Prawdopodobnie chodziło o sprytne przepchniecie funduszy z jednej inwestycji na drugą. Wójt inwestor wymyślił, że przesunie środki w wysokości 100 tys. zł. Ze świetlicy w Żdżannem zabierze 50 tys. i z Woli Siennickiej też tyle samo. Następnie tak pozyskane fundusze podzielił na nowo i przekazał 54 tys. na świetlicę w Dużej Siennicy, a na Stójło 10 tys. zł, zaś 36 tys. przeznaczył na zakup gruzu na remont dróg gminnych – tego gruzu, który miał być przykrywką dla całej operacji. Jak zwykle radnych stawia się przed faktem dokonanym, bo Proskura nie chce pojąć, że wedle prawa rządzi rada, albo widocznie na kursach instruktorów ZMW jeszcze o tym nie mówili. Nikt z radnych tak naprawdę nie wie o skali i zakresie remontu świetlic wiejskich. Jednym słowem w tej kwestii jest informacyjna „czarna dziura”. Oczywiście Alicja zwróciła i na to uwagę. Nawet Wiesława Popik, radna ze Żdzannego nie miała świadomosci, że jej umiłowany Wójt robi ją w konia! Takiego samego, jak te, które biegają po padoku przed plebanią w jej rodzinnej wiosce. Zapytana o to, co o tym sądzi, jakimś cudem i może nieświadomie stanęła okoniem Proskurze! Stwierdziła tonem proszalnym, że w sumie to trzeba by się przyjrzeć temu, co się w świetlicy dzieje. A oni, by takie same płytki chcieli, jak są w Boruniu, żeby jakiś standard jednak był.

Skubanie wiosek

Wszystko to dzięki przytomności Alicji, która zaapelowała, by cały ten „nowy podział” przedyskutować na komisjach. Popikowa Wiesia jest jedną z kilku ślepo oddanych radnych Wójtowi. Kazał Proskura list do Ziobry podpisać, Wiesia podpisała bez zastanowienia. A co tam przecie Leszkowi odmówić to grzech! A Leszek w rewanżu i w podzięce Żdżanne oskubał za plecami wiernej radnej . Tak nagradza najbardziej oddanych – robieniem w konia! Tu nawet Sęczkowski poparł Pacykowej i Popikowej wniosek i też stwierdził, że trzeba to jednak dać na komisje. Darek od jakiegoś czasu to się prawie mąż opatrznościowy zrobił. Kiedyś gardłował za Proskurą, że słuchać tego nie szło. Pytania zadawane przez Korkosza też mu bardzo przeszkadzały. Nawet podejrzewał, że te sam Kaczyński zadawać każe. A teraz taki zrównoważony polityk się zrobił. Widocznie coś do niego dotarło. Milczącą zgodę dała natomiast Marzena Dubaj, radna z Woli Siennickiej. Mimo że Proskura aż 50.000 zł zabrał z jej remizy! Ale Marzena przyzwyczaiła już wszystkich do tego, że Wola jest Dubajowa a słowo Proskury święte, choć może być najzwyklej w świecie bzdurne. Bardzo to niepokojące dla strażackiej braci, bo przecie remiza na Woli ma prawie taki sam status, jak bazylika katedralna, tylko tu kult jest świecki i bardzo paździerzowy.

Nie pierwsza to taka zagrywka miłościwie panującego. Z podwyżkami diet sołtysów też było podobnie i widać w tym było geniusz naszego światłego przywódcy. Nie cierpi Proskura przejrzystości i transparentności, oj nie cierpi. Katorgą są dla niego te wszystkie zmiany, które wprowadzono w ustawie samorządowej od tej kadencji. Trudniej mu się rządzi, a było tak beztrosko. Na szczęście zabezpieczył się przezornie i swego czasu Panią Krysię wyekspediował na emeryturę, a znad Wisły ściągnął Darka Turzynieckiego. Ten jest mu bezgranicznie oddany, niemal jak Lodzia Paciorek wójtowi Koziołowi z filmowych Wilkowyj. Dariusz bardzo szybko wszedł w buty Krysi. Tylko wyższe obcasy podkowami zastąpił i z zapałem robi wszystko, by pryncypał był kontent. Jeśli komuś wydawało się, że w jakiś sposób oświeci naszego hospodara i nada mu proobywatelski sznyt, srogo się zawiódł. Jest jeszcze gorzej i nici z westernizacji. W mieście miał Darek przydomek „mały rycerz”, lecz po siennickim epizodzie już zyskuje miano Czerepacha.

Czerepachowe sztuczki

Swe oddanie i przydatność, jak również podziwu godną adaptację pokazał nasz filigranowy sekretarz w czasie wyborów samorządowych. Jak wiadomo Porozumienie Ziemi Krasnostawskiej (PZK) walczyło głównie o mandaty do Rady Powiatu. Gminy ich zupełnie nie interesowały. Tylko w jednej zapałali chęcią marszu do władzy. Oczywiście była to Siennica Różana. Dlaczego i jaki mieli w tym interes? PZK jako takie interesu nie miało, bo to ugrupowani miejsko-powiatowe, ale Proskura już tak. Chodziło o rozbicie głosów i w efekcie utrącenie kandydatów przeciwnego obozu, w tym wypadku był to Komitet Andrzeja Korkosza. Stara to praktyka jak świat i zaliczana do kanonu świńskich sztuczek przedwyborczych. Do takiej zagrywki jest potrzebny jakiś usłużny komitet i najlepiej, żeby był lipny. W tym wypadku Darek był pod ręką. No jak można było z tego nie skorzystać? Toż Darek podlega służbowo Proskurze i jest sekretarzem w PZK i do tego blisko z Januszem Rzepką. Wystarczyło szepnąć słowo, a Nowosadzki nic nie musi wiedzieć. Reszty dopełniła Feliksa Głowacka, która organizowała całe przedsięwzięcie z ramienia wójta a oficjalnie PZK. W gminie takich przypadków były cztery. Na Siennicy Różanej, Woli Siennickiej, Siennicy Dużej i na Zagrodzie. W dwóch przypadkach byli to kandydaci startujący z komitetu PZK. Korzystano jeszcze z usłużności OPS Brodowskiego, tak gwoli ścisłości, by obraz był pełny.

Operacja prawie się udała – trzech kandydatów od Korkosza poległo, a jedynym, który przeszedł tę próbę ognia była Alicja Pacyk – doświadczona księgowa i kobitka o nieugiętym charakterze. Została rzec by można jedna, ale jaka?! W swoim okręgu miała Aldonę Rozwałko z PSL i Kędziorę z PZK. Alicja nigdy nie pasowała do koncepcji Proskury, więc wrzucenie Kędziory miało dopełnić dzieła jej zniszczenia. Okazało się jednak, że miała na tyle mocne poparcie, iż wygrała dość pewnie z Kędziorą, a Aldona zanotowała bardzo kiepski wynik, który oczywiście zawdzięcza samemu Proskurze, bo ten przekombinował. Nie pierwszy to przypadek, gdy Wójt oddanych sobie stronników traktuje instrumentalnie i przedmiotowo.

Metoda na Heroda

Wracając do wątku Alicji Pacyk to zródeł jej mocnej pozycji w Zagrodzie należy szukać w czasach gdy stanęła na czele komitetu który sprzeciwiał się budowie biogazowni… To wtedy wkroczyła na scenę.W 2014 roku w czasie wyborów samorządowych Pani Alicja doszła do wniosku, że skoro jest demokracja to przecież można wystartować w wyborach. Cel miała ambitny, bo chciała zawalczyć o fotel Wójta Siennicy Różanej. W końcu była świeżo po tym jak uratowała Zagrodę przed cuchnącą inwestycją w postaci wspomnianej już biogazowni. Poznała też arogancję i sobiepaństwo Proskury. Chyba to ostatecznie ją przekonało do takiej decyzji Nawet znalazł się komitet który przystał na jej propozycję, wszystko wydawało się proste i klarowne. Jednak w pewnym momencie komitet cofnął poparcie i wszystko legło w gruzach.Zrobiono to tak perfidnie by Alicja już nie miała czasu zarejestrować swojego komitetu i znaleźć kandydatów na radnych do obsadzenia wymaganych co najmniej 2/3 okręgów. 

Skąd mogła wiedzieć, że komitet Platformy Obywatelskiej, z którego miała startować to zwykła lipa, Strojek to zwykły figurant, a wszystko było zwykłą i perfidną zasadzką? Siennicka Platforma w tamtym czasie to zwykła iluzja, wydmuszka. Stworzona po to, by wypełnić przestrzeń publiczno-polityczną, udawać i mamić ludzi. Ktoś z zewnątrz popatrzy i powie, że w Siennicy jest demokracja, bo są dwa komitety. Tak naprawdę Strojek słucha we wszystkim Proskury. Swego czasu nieruchomości od Gminy dzierżawił i pierwsze skrzypce gra nad tutejszym zalewem, jeśli o gospodarkę rybacką idzie. Jak w takiej sytuacji można mówić o wiarygodności PO? W tych wyborach smutny Pan z Siennicy Dużej udzielał się w OPS Brodowskiego i też tak, by rozbijać głosy Korkoszowi. Alicja w takich okolicznościach polec musiała, ale co nie zabije, to wzmocni i po tym brudnym falstarcie w końcu doczekała się pełnokrwistego debiutu. Proskura zawsze się jej obawiał, a wręcz bał, bo jest bystrzejsza od niego i nie ma kompleksów. Zlała go przy biogazowni i jeszcze nieraz da mu łupnia. Tymczasem Leszek pisze list do ministra Ziobry i żali się na krytykę. Jak go nie krytykować za manipulacje za plecami radnych? Za rozbijanie głosów w kampanii? O tym nie znajdziemy ani słowa w bumadze do Ziobry. Kombinuje Lesio już niemal 30 lat, prawie jak Franek Dolas w „Jak rozpętałem II wojnę światową” Tylko że ten grany przez Mariana Kociniaka bawi do łez, a „ludowy Franek” przyprawia o ból głowy i konsternację.

Czytaj więcej na https://fakty.interia.pl/opinie/ziemkiewicz/news-koalicja-obciachu,nId,2861393#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome

Zmian już wreszcie przyszła pora…

Zarząd Dróg bez dyrektora!

Poszedł Piotrek, poszedł precz

Jego pognać – wielka rzecz!

(ludowa przyśpiewka zasłyszana przy grillu w powiecie)

No i się wreszcie stało i się naród stęskniony doczekał, zaś miejsce nad kominkiem, gdzie zazwyczaj wiesza się największe trofea myśliwskie zostało zapełnione. Piotruś Banach już nie jest Dyrektorem Zarządu Dróg Powiatowych. Tym samym skończyła się pewna epoka. Jeszcze wcześniej na osłodę gramotę do Ziobry wysmażył i jeszcze gacie założył. Nie byle jakie, bo tęczowe. A jak potem brązu nabiorą?

Starosta Leńczuk może sobie pogratulować. Kto by pomyślał, że taki niezwykle zwykły Andrzej, miłośnik jazzu i człowiek związany z kulturą, co to rowerem do Częstochowy jeździł, a jednak za spust pociągnął, jak rasowy myśliwy, gdy przyszła pora. Choć są i tacy, co uważają, że tak naprawdę to celownik na Banacha wyregulowała sama poseł Hałas, a Leńczuk, jak Pawlak w scenie na transatlantyku może powiedzieć „ja tylko pociągnął”. W sumie dobrze wyszło, albowiem to trofeum obrosło w czarną legendę i wszystkim dało się we znaki. Był Piotrek, jak Pałac Kultury i Nauki, jak pomniki wdzięczności Armii Czerwonej, jak Lenin w Nowej Hucie – wiecznie żywy. Niestety, ale tu w powiecie zawsze kojarzył się będzie z najgorszą stroną Szpaczego zamordyzmu, arogancji i braku kindersztuby. Lubił Pan Dyrektor niepotrzebnie pokazywać, kto tu rządzi, a z ZDP uczynił udzielne księstwo, w którym rządził, jak chciał. Myślał, że Szpak będzie rządził wiecznie. A tu jesienią sruuuu…

Data Piotrkowej abdykacji też historyczna – 30 kwietnia. W 1945 r. Hitler palnął se wtedy w łeb. Mało tego, 30 kwietnia to Międzynarodowy Dzień Jazzu, którego nomen omen Leńczuk jest wielbicielem. Można się nawet pokusić o stwierdzenie, że właśnie oto mamy pierwsze owoce sławetnej gramoty do Ziobry, co to jednym z sygnatariuszy był Banach. Widać Ziobro list przeczytał, ale się nie nabrał, a pognano precz jednego z sygnatariuszy. Komicznie to teraz wygląda z perspektywy czasu. Może lokalny PSL, będąc już praktycznie na deskach, nie powinien pisać już nic do Ziobry, żeby o sobie nie przypominać? Chyba że pisać, ale nie wysyłać, tylko taki wytwór wyobraźni wypaczonej powiesić na gwoździu w miejscu ustronnym – może kto to w wychodku przeczyta, nim skorzysta.

Przyczyny odejścia są na razie owiane mgłą tajemnicy, ale daje do myślenia, że Piotrek sam złożył rezygnację z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia – zaproponował Zarządowi Powiatu, by nie musiał przez ten czas świadczyć obowiązku pracy. Innymi słowy Piotrek nie chce się w robocie pokazywać, weźmie równowartość pensji z 3 miesięcy i tyle go będziemy widzieć. To dobrze, bo nikt za nim płakać nie będzie. Musiała się odbyć jakaś męska rozmowa może i z prokuraturą w tle, bo ta już wertuje dokumentacje w krasnostawskim szpitalu. Widok Banacha odchodzącego ze spuszczoną głową w kierunku zachodzącego słońca może trafić na kuchenne makatki, tak, jak kiedyś słynny porykujący jeleń co to za PRL kuchnie zdobił. Czeka i Piotrusia rewolucja w rodzinnym stadle, bo on z zawodu dyrektor, ale bez angażu, a żona Regina ciągle z angażem wicedyrektorki w SP Siennica Różana.Będzie jej musiał w chałupie z drogi schodzić.

Zostanie Piotrkowi na otarcie łez przewodniczenie Radzie Gminy w Siennicy, ale tylko za 1200 miesięcznie. Jak to się wszystko dziwnie układa, bo mawiają że pycha kroczy przed upadkiem, a jeszcze coś ze 4 lata temu o wicestarostwie marzył, bo jemu zawsze jest mało. Ma on trochę za kołnierzem, oj ma. Wystarczy prześledzić całą historię z chodnikiem na Rudce, jak również posłuchać, co petenci opowiadają jak ich Pan były dyrektor traktował…Nawet NIK Banachowi błędy wytknął (cit.):

W związku z ustaleniami kontroli przedstawionymi w protokole kontroli, podpisanym w dniu 1 grudnia 2009 r., Najwyższa Izba Kontroli stosownie do art. 60 ust. 1 ustawy o NIK, przekazuje Panu Dyrektorowi niniejsze wystąpienie pokontrolne.

Najwyższa Izba Kontroli negatywnie ocenia zarządzanie przez ZDP drogami powiatowymi w latach 2007-2009 (I półrocze) w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Powyższą ocenę uzasadniają stwierdzone nieprawidłowości polegające między innymi na: − nieprzeprowadzeniu kontroli okresowych pięcioletnich i rocznych dróg, − niestosowaniu słupków prowadzących na łukach poziomych o promieniu mniejszym niż 450 m − prowadzeniu robót utrzymaniowych dróg bez projektów czasowej organizacji ruchu, − nierzetelnym prowadzeniu książek obiektów budowlanych.

Skończyło się dla Banacha definitywnie, jak on bidny teraz bedzie żył bez tych podziękowań, które mu co sesję składali? Jak bez tych bankietów? A ten z 2016 roku z okazji Dnia Drogowca to dopiero był huczny! Wódka była tak schłodzona, że aż szron z niej na podłogę kapał, a ten dzik, co go na koniec wnieśli z zimnymi ogniami w każdym możliwym otworze ciała. To dopiero było Bizancjum. Teraz Piotrkowi przyjdzie wrócić na kilka hektarków i pracować. Będzie miał czas pszenicę dopilnować, zebrać i sprzedać w najwyższej klasie, to samo z burakami. Będzie miał czas przepisy ruchu drogowego doczytać – dlaczego w terenie zabudowanym jest ograniczenie prędkości. No i zapewne nie omieszka doczytać do końca ustawy samorządowej, żeby wreszcie wiedzieć, że komisja rewizyjna powinna mieć plan pracy. Będzie się nieraz Piotrek przez sen wydzierał „sól sypać do piaskarki!” a i nie raz, jak Borową jechał będzie, to mu oczy mgłą zajdą i łzę uroni, bo on też wrażliwy człowiek, tylko gdzie indziej tę wrażliwość umiejscowioną ma. Po wsi mówi się, że do Izbicy Lewczuk go weźmie. To nie jest zły pomysł, a po tym ostatnim wszystkiego można się spodziewać. Wszak Izbicy „zaoranej” przez Babiarza może być już wszystko jedno…

Na koniec słów parę o garderobie, bo i na tym polu PSL notuje straty. Lider zespołu „Bayer Full” Sławomir Świerzyński – działacz PSL opuścił szeregi swojej partii z przyczyn etycznych, bo tak można wywnioskować z jego wypowiedzi w różnych mediach. Mianowicie Świerzyński twórca hitu „Majteczki w kropeczki” oburzył się na ludowców po tym, jak ci weszli w sojusz z Koalicją Europejską. To było za dużo dla lidera discopolowej kapeli, albowiem jedyne majtki, jakie Sławomir akceptuje to te w kropeczki, a tu ludowcy pakują się w tęczowe barchany. Taka wolta! Tylko że niebawem te tęczowe reformy, bynajmniej nie rolne tudzież nie legginsy, mogą zmienić barwę na brąz, który wiadomo czego jest oznaką. A zmieniający się kolor majtek to nic innego, jak zewnętrzny objaw strachu, który na stałe zagościł w oczach ludowców. Wybory do Parlamentu tak ich przerażają, że jeszcze przed jesienią muszą je zrzucić. A jak one przyrosną?

Dlatego smutna mina Szpaka na obchodach Św Floriana, który siedzi obok komendanta Pylaka, coś znaczy. Jakby Janusz chciał powiedzieć „Te… Pylak, przytul mnie! Miałem parszywy tydzień, bo mi Piotrka pognali”. Został się Januszowi na pamiatkę po tym całym Bizancjum tylko strażacki mundur i ten drugi w kolorze blue. A Kaczyński nie próżnuje, tylko podbiera elektorat, a dobry w tym jest, jak mało kto. Co to tam dla niego ukraść taki PSL? On, jak mały był, to przecież ukradł Księżyc!

Piotr Ślusarczyk

Poniższy tekst trafił na nasza stronę jako komentarz . Autorem jest użytkownik forum podpisujący się „aaa” Komentarz jest celny i na czasie albowiem za trzy tygodnie finał wyścigu do ełroparlamentu (pisownia celowa). W związku z tym zasługuje na tekst wiodący. Zapraszamy do lektury.

Dla tych, którzy zachwycają się Unia Europejską, a nie pamiętają PRL i ZSRR, napisze kilka zdań:

Dzisiejsze Schengen istniało za PRL, można było bez problemu na dowód osobisty poruszać sie po krajach tzw „demokracji ludowej” . Co większość skrzętnie wykorzystywała. Do Turcji też dało radę pojechać.
Na każdą złotówkę, którą otrzymujemy z tzw „budżetu Unii” dokładamy dwie własne do każde inwestycji. Poza tym tak zwany „budżet Unii” to nic innego jak składki państw członkowskich, czyli także nasze. Na 100 mld zł , które nasz kraj „dostał” z Unii, 52 mld zł wpłacił do jej budżetu. Do tych 100 mld zł trzeba doliczyć około 200 mld na wkład własny, dokumentację oraz obsługę różnych agend i agencji wymaganych przez prawo Unii, np ARiMR, zatrudnianych tam urzędników itp. Bo Unia ma wymagania.
Co do samych inwestycji – możemy budować co nam się tylko podoba, pod warunkiem, że Unia na to pozwoli. W pierwszej kolejności rozpoczęto budowę autostrad zachów-wschód (pisownia celowa) ponieważ były one pilnie potrzebne Niemcom do transportu towarów na i z Ukrainy i Rosji. Nie Polsce, tylko Niemcom.
Na budowę korytarza północ-południe do 2015 roku nie było zgody, a „kanał” ten nam jest bardzo potrzebny, natomiast zagraża Niemcom, Belgii, Holandii i Francji. Takie kraje jak Słowacja czy Czechy nie maja dostępu do morza i portów, a korytarz drogowo-kolejowy północ-południe do polskich portów na Bałtyku już dziś uszczknął około 20% ruchu w Hanowerze, Hawrze i Hamburgu. Do tego promowana przez Grupę Wyszehradzką nowa droga kolejowa do Chin po szerokim torze z terminalem przeładunkowym jest kolcem w d…. dla Niemców i Francji, które do tej pory obsługiwały gros ruchu statków morskich. Kanał ten jest szybszy prawie 2 razy i 3x tańszy niż transport morski.
Co do rolnictwa – jego sytuacja strukturalna nie zmieniła się. Do wejścia Polski do Unii rolnik był biedny, ale „na swoim. Po szoku Balcerowicza, rolnicy drastycznie ograniczyli akcję kredytową, posiłkując się wyłącznie środkami własnymi. Osławione finansowanie PROW niestety lawinowo spowodowało narastanie zadłużenia. Ceny maszyn , urządzeń i środków do produkcji wzrosły od 2 do 3 razy w stosunku do stanu sprzed 2004 roku. Wszystkie środki do produkcji obłożono maksymalną stawką VAT 23% (wcześniej większość była bez tego podatku). Wymagania ARiMR generują dla rolników ogromne koszty administracyjne – wymogi szkoleniowe to już kilka dni w roku nawet dla małego gospodarstwa, obowiązkowa rejestracja wszystkich zwierząt, upraw, kary za nawet minimalne uchybienia. Rolników kontroluje już kilkadziesiąt różnych instytucji. Wprowadzono obowiązkowe opłaty za tzw „odstępstwo siewne” czyli za siew własnym materiałem . Ceny materiału siewnego poszybowały w górę, dla pszenicy są wyższe o 100-150% niż koszt wykonania materiału siewnego własnymi środkami, a już w 2020 roku będą dodatkowe obostrzenia, tzn zakaz sprzedaży środków do zaprawiania i wykonywania zaprawiania w domu.
Wystarczy popatrzeć na popularne portale komornicze, jak wygląda sytuacja ekonomiczna rolników.
Większość sprzętu kupowana jest na komercyjne kredyty, a dopiero po czasie można dostać zwrot z PROW jeśli przejdzie się pozytywnie weryfikację, czyli zapłaci kasę firmie, która wniosek przygotuje pod zawiłe wymagania ARiMR. Często ten sam wniosek wypełniony przez rolnika jest odrzucany, a z pieczątką „firmy” kuzyna królika, idzie bez zastrzeżeń.

Z kraju wyjechało w/g danych GUS około 2,5 miliona młodych ludzi w wieku produkcyjnym, z czego szacunkowo 2 miliony trwale i w dłuższej perspektywie ściągną jeszcze około 1 miliona osób jako transfer swoich rodzin. Powstała luka na rynku FUS i ZUS, przez którą ten sam rząd, który szczycił się mianem „zielonej wyspy na morzu kryzysu” musiał ukraść ludziom 150 miliardów z OFE.

Jak byliśmy tylko rynkiem zbytu na drogie i gorszej jakości towary (co sama Unia przyznała i niemrawo chce zakazać takiej dyskryminacji) to było BARDZO OK
Jak byliśmy kopalnią doskonałej, młodej, wykształconej i pracowitej siły roboczej, to też było BARDZO OK. Jak w Polsce postały firmy konkurencyjne dla niemieckich czy francuskich i zaczęły szturmem zdobywać rynek (np transportowy) to błyskawicznie zaczęto nam rzucać kłody pod nogi

Jak ośmielamy się mieć własne zdanie w kwestiach geopolitycznych, tworzyć własne koalicje, wzmacniać armię i sojusze polityczno – militarne, automatycznie stajemy się krajem niedemokratycznym i łamiącym standardy unijne.

Pamiętajmy, że ilekroć naszej historii wspominamy takie kraje jak Francja, Niemcy, Rosja – zawsze bliskie związki z tymi krajami kończyły się dla Polski tragicznie, chyba, że prowadziliśmy z nimi grę z pozycji siły jako strona mocniejsza. Może wielu z was nigdy nie uczyło się, jak za czasów saskich Prusy podkopywały pozycję Polski zalewając nasz kraj podrabianym pieniądzem, aby zniszczyć dobrą renomę, jaką miał nasz kraj w handlu między wschodem a zachodem Europy.

Dla mnie „wstanie z kolan” to nie jest tylko „ośmieszający gest”. To jest pewien etap, który musimy przejść. To, co z powodzeniem udało się w roku 1918, gdy Polska z roli nieistniejącego kraju stała się jednym z głównych rozgrywających i na miarę swoich możliwości zbudowała od zera dość sprawnie działające państwo, dzieje się i teraz.

Wykorzystanie pieniędzy swoich wrogów do zbudowania własnej siły to nie żaden wstyd, to majstersztyk polityki. Dlaczego pod dyktando Unii mamy budować coś, co nie jest nam potrzebne ? Do tej pory tak właśnie było , ale powoli się zmienia.
Dla mnie 15 lat członkostwa, to co najmniej 10 lat zmarnowanych. Mam nadzieję, że to się zmieni.