Miesiąc: czerwiec 2022

​

Andrzej Gołąb jest grillowany od momentu, gdy został dyrektorem Muzeum Regionalnego w Krasnymstawie. Nie miał o tym pojęcia, że stanie się daniem głównym i przez ten fakt trafi do lokalnego menu. Gołębina z grilla z miejsca stała się hitem i wyparła wieprzowinę, drób i inne mięsiwa. Tak przypadła lokalnej elicie, że żyć bez niej nie mogą i tłoczno przy tym grillu, że szpilki nie wciśniesz, ale my wciśniemy. Tyle że im. To dziś o tym i o innych rzeczach…

Zdarza mi się odbywać „pouczające rozmowy” z ludźmi wpatrzonymi w Andrzeja Gołębia dyrektora Muzeum Regionalnego, ale tak jak się zerka w sobotę na kurę przed niedzielnym rosołem. Dostaję wtedy „lekcję pokory” i nasłucham się za wszystkie czasy. Po tych historiach powątpiewam w to, że wykształcenie cokolwiek daje i skłaniam się bardziej ku teoriom Karola Darwina. Są to historie niesamowite, bo uważać, że jego poprzednik Majewski był w muzeum bez niczyjego rozkazu, ot tak sobie, to trzeba mieć odwagę w to wierzyć i jeszcze się przy tym upierać…

Żeby wymazać wszystkie okoliczności wokół jego konkursu z 2017 roku i wcześniejszy dorobek też trzeba mieć samozaparcie. Mnie po tak odważnych deklaracjach wątpić w jego przymioty w takich okolicznościach nie wypada, ale jednak wątpię. Choć przyznam szczerze, że ja na jego robocie w Muzeum Regionalnym nie wieszałem psów, jak i na nim samym. Raz mi przyszło Majewszczaka opisać w czerwcu 2017 i niech tam rządzi. Tym bardziej że nawet z ust lokalnych pisowców będących w radzie powiatu padały stwierdzenia, że oni Majewszczaka na szafot prowadzać nie będą. Nie dlatego że taki wybitny, bo nikt nie wiedział kto zacz, ale nie chcieli z nim wojować, bo tak i już. Była w tym jakaś logika, tym bardziej że Muzeum Regionalne to trzeciorzędny front.

Nie ma przejazdów ulgowych, jak się nie jest Majewski.

Gołąb na takie ulgi jak ta moja względem Majewskiego liczyć nie może. W ogóle o żadnych ulgach nie ma mowy, choć życiorys polityczny ma czyściutki. On dla grupki rozwrzeszczanych antagonistów jest tak znienawidzony, jak mięso dla Sylwii Spurek. A to „słaby”, a to nieudolny i nic nieumiejący, a już, żeby coś zorganizować to przede wszystkim! Wręcz chodząca katastrofa. To, że żyje wobec tego, jest cud i może przez tę „słabość” powinien wystarać się o rentę? Znowuż dla nich Majewski był ciepły jak termofor układny miły. Tylko brak w tej laurce tego, że chodził po wodzie na zalewie w Lubańkach i udokumentowanych wskrzeszeń połowy lokatorów cmentarza u księdza Skowrona. Gdyby był dziś dyrektorem i wydał komendę o przeniesieniu gablot z piętra na parter, to protestów by nie było. Jakby zamarzył je ustawić na dachu muzeum, to takie polecenie wykonano by z należytą pieczołowitością i w podskokach, nie zadając zbędnych pytań.

Życie w cieniu legendy.

Przy takiej legendzie Gołąb musi żyć w cieniu wielkiego poprzednika. Mimo tego jest na tyle bezczelny, że zdaje się tej legendy nie zauważać i nic z niej sobie nie robić. Jak już coś robi, to po swojemu, bo jest dyrektor ze swoim pomysłem na funkcjonowanie Muzeum Regionalnego. Koncepcję swojej pracy napisał sobie sam, choć moim zdaniem powinien kogoś do konsultacji poprosić i najlepiej z Muzeum Regionalnego. Do tego idealnie nadawałby się szef sztabu muzealnych partyzantów. Tylko że Gołąb nie mógł wiedzieć, że ten „ewangelista” będzie najzacieklejszym jego adwersarzem, co to nie paktuje, tylko walczy do ostatecznego zwycięstwa. Nawet w sytuacji, gdy nadziei na takowe nie ma i nigdy nie było. Bo gdyby tak Gołąb zaczął współpracę udając zagubiona pastereczkę w rozdartym fartuszku w środku lasu to wtedy zadzierzgnąłby pierwsze kontakty i dał asumpt do dobrosąsiedzkich stosunków, ale on zachował się karygodnie i pisał sam.

Tajny protektorat wynalazkiem Tereski

Ta jego „mało mocność” to zarzut niewyszukany. Na który ponoć są dowody, ale tak tajne, że nie można ich odtajnić przez najbliższych 50 lat. Poza tym zdaniem niektórych o Gołębia pozycji decyduje tajny protektor nazywany parasolem, a ten rozpościera nad nim „złowroga” poseł Teresa Hałas. Znowu ten jest tak tajny, że „Nowy Tydzień” o tym pisze wprost, bo cytował Tereskę w jednym z artykułów. Ona powiedziała, że jak się wygrywa wybory to się stanowiska dzieli. Czyli jest tak jak po upolowaniu w plejstocenie mamuta tylko mniej krwi i myśliwi są lepiej ubrani. Nic ludzkość innego nie wymyśliła, bo widać się nie da, ale niektórzy daliby się zabić za to, że tę praktykę wymyśliła właśnie Tereska Hałas. Ona pewnie byłaby nawet z tego dumna, bo wymyślić coś nowego jak wszystko już prawie wymyślone to jest coś. W tym miejscu ciekawostka. Gołąb został dyrektorem, bo Majewski sam odszedł do muzeum w Biłgoraju i nikogo nie zwalniano by jego powołać. Turobińczyka właściwość jest również taka, że gdy był pod Szpakiem to był peeselowiec, a gdy jest w pisowskim Biłgoraju to jest pisowiec. Jedno w tych metamorfozach jest niezmienne, a jest nim nazwisko i grupa krwi.

Wszyscy są z protekcji, czy tego chcą czy nie

Problem przecież leży gdzie indziej i polega na tym, czy nominat ma kompetencje, czy nie. To ostatnie najlepiej ilustruje mądrość wszystkich woźniców i furmanów, która mówi, że nie w tym problem, że kobyła siwa tylko to, że wozu nie ciągnie. Gołąb na „nieszczęście” dla swoich antagonistów wóz ciągnie, tak samo, jak Ewa Kowalik z DPS na Kwiatowej i Lidka Jurkiewicz ze szkoły od Gontarza albo Marek Klus. Oni są atakowani lub byli tylko dlatego, że są kojarzeni z Tereską a ta ma sporo wrogów głównie wśród tych którzy sporo jej zawdzięczają. Bo jedni dostali dzięki niej stołki a inni miejsca na liście.

Gołąb trafia na kartę dań

Gołębia wyjątkowo kochają, bo ma jeszcze jedną zaletę, a jest spoza krasnostawskiego grajdołu, który niektórzy nazywają lokalną klasą polityczną. Tylko nikt nie powiedział, która to klasa, ale sądząc po behawiorze to byłoby coś jak klasy 1-3, a to już nauczanie początkowe, które jest specjalnością dyrygentki oświatowej z Gorzkowa Ewa Nieścior. Na powiatowych korytarzach i w gabinetach też Gołąb ma wielbicieli co na duchu i czynem wspierają partyzantów muzealnych. Ci są jeszcze zabawniejsi niż owa partyzantka. W ich narracji Gołąb jest symbolem protekcji i wszystkiego, co najgorsze. Analizują każdy jego krok i to z taką pieczołowitością, że brytyjskich Windsorów tak się nie komentuje. Jakby mogli to robiliby mu codziennie gastroskopię, kolonoskopię i morfologię. Sam Gołąb dziwi się, jak i kiedy zdążył tyle narozrabiać, żeby trafić na taki piedestał? Podobno nawet jak śpi to źle się dzieje, bo akurat nie powinien. Dyrektor przez takie postrzeganie został niechcący kozłem ofiarnym lub gołębiem ofiarnym i się zastanawia, czy nie próbować w takich okolicznościach upomnieć się o podwyżkę, bo rola ofiarna to ewidentne rozszerzenie zakresu obowiązków, ale za darmo a ma przecież rodzinę na utrzymaniu.

Zapomnieli zapamiętać

Bajarze nie dostrzegają tego, że sami dostali dobrze płatne stołki i gabinety dzięki protekcji i zgodzie właśnie Tereski Hałas. To ona ich wywlokła z kazamatów i otrzepała z kurzu. Dziś klekoczą jakby wszystko zawdzięczali sobie. Pozapominali jak jesienią 2018 po wygranych wyborach samorządowych wisieli u jej klamki na ul. Poniatowskiego, a wisieli malowniczo jak bombki na choince. Teraz gdy upłynęło trochę czasu to samych siebie przekonali że to co mają to ich zasługa i to im się należało i w ogóle to postawienie na nich to było jedyne możliwe!? Szkoda, że za rządów Szpaka tego tak dobitnie nie akcentowali, bo wtedy i teraz mieli takie same kompetencje i „urodzenie” Wtedy był szloch, pokątne pochlipywanie w kącie i strach o jutro i częste zmiany bielizny. Tymczasem jest to bzdura wierutna i zaklinanie rzeczywistości, ale wmówić sobie coś dla poprawy własnego samopoczucia to nie problem, ale i dowód na to, że krasnostawska elita lubi być trzymana za przysłowiową mordę.

W tym Szpak był mistrzem i chyba dobrze robił, bo był „ordnung” i z nimi widać inaczej nie sposób. Metod pokojowych nie szanują a swobodę ruchów traktują na opak. Bo jeśli coś dostają to traktują to jak prawo nabyte i zapominają o tym, że darczyńca przecież mógł nic nie dać i na cywilnej odwadze im nie zbywa. To ostatnie to zmora elity, ale ona tego nie zauważa i nie docenia. Ci więksi w powiatowym oczku wodnym i gardłujący na Gołębia sami wtykają swoich nominantów, bo mają możliwości właśnie dlatego, że i ich wciśnięto, ale oni tych swoich bronią jak niepodległości. Ich pomazańcy są bez skazy i jeśli już ktoś ma być zły to ci bardziej kojarzeni z Tereską i nie dlatego że są do niczego, tylko dlatego, że oni tak powiedzieli. No po prostu piaskownica albo tak wygląda kwadratura powiatowego koła alias powiatowy dom niezdiagnozowanych politycznych wariatów.

Tak na zakończenie wypada wspomnieć jak to jeden z samorządowców kojarzonych ze Szpakiem miał stwierdzić że gdyby oni mieli takich dyrektorów jak Kowalikowa z DPS, Gołąb, Jurkiewicz czy Klus to na pewno nie przerżnęliby wyborów w 2018 roku i broniliby ich jak ostatniego okopu. Widać szczery był w tym wyznaniu, bo co mu szkodzi. Peeselowcy bronią swoich nawet jak ci na to nie zasługują. Taki mają instynkt. Tymczasem góralskie wesele w powiecie trwa nadal i zamiast konsumować i tańcować jak to na weselu, to jest mordobicie. Jeśli już ktoś tańcuje to na stole a wszystko z niego leci na podłogę i pod nogi. Potem to wszystko zbierze się szuflą i trafi do chlewa świniom do koryta i tylko one skorzystają. Bo to nic jak metafora marnotrawstwa. Niektórym poseł był tylko po to, żeby na listę wpuścił albo dał stołek. Taka protekcja im nie przeszkadzała. Potem się po obrażali i zaczęli spiskować, ale skoro tak to taki numer wywiną każdemu, bo polityka to gra pewnej dozy lojalności i przede wszystkim zespołowa. Indywidualnie to się co najwyżej chodzi do toalety a jak się tam już pójdzie to się robi co należy i wychodzi, a nie zostaje na stałe i robi tam politykę.

PS. Są na stronie fejsbukowej starostwa fotografie z zakończenia roku szkolnego w placówkach oświatowych prowadzonych przez powiat. Na jednej z nich Tereska Hałas stoi w spodniach, a przynajmniej dla mnie laika tak to odzienie wygląda. To bardzo symboliczne, bo co by nie myśleć to ona jako jedyna w powiatowej polityce na portki zasługuje i je założyła. Reszta to i owszem portki zakłada, ale tylko dlatego że sukienek w ich rozmiarach ciężko dobrać. Charakterna Tereska jest, jak na protektorkę wszystkich, co po 2018 coś od niej dostali. Jeszcze od siebie dodam, że z nią i z Gołębiem wolałbym coś zgubić niż z innymi znaleźć 😉😉😉

Napięcia w Muzeum Regionalnym w Krasnymstawie na linii dyrektor Gołąb i pracownicy skupieni w pięcioosobowej grupie „bezinteresownych związkowców” przybierają formę groteskowego buntu do którego wykorzystuje się meble muzealne. Aż strach pomyśleć co im jeszcze do głów strzeli, bo w wygłupach są bardzo kreatywni…

Krasnostawskie Muzeum Regionalne do spółki z Towarzystwem Historycznym im. Antoniego Patka zorganizowało 11-12 czerwca wydarzenie zatytułowane „Lubelski Łowca Czasu” 210 rocznica urodzin Antoniego Patka. Wiadomo, że przy takiej imprezie potrzeba jakiegoś wkładu pracy, czasem nawet fizycznej, ale nie są to prace budowlane na wysokości. Może nawet określenie praca fizyczna, jest na wyrost i przez to nie na miejscu, bo co pomyśli pracownik Cersanitu albo budowlaniec z rusztowania? W tym przypadku zaistniała potrzeba przeniesienia i ustawienia 5 gablot z piętra na parter. Gabloty ważą jakieś 30 kilogramów, a dla usprawnienia ich transportu służy niskopodwoziowy wózek. Taka to robota…

Nonszalancki Gołąb

Nieostrożny Gołąb, zupełnie nonszalancko w środę 8 czerwca poprosił pracowników, w tym „bezinteresownych związkowców” o przeniesienie muzealnych gablot, w których miały zostać wyeksponowane przedmioty kolekcjonerskie związane z tematem wydarzenia. Zapomniał jednak, że dla tych ostatnich nie jest dyrektorem, tylko „czymś”. O tym przekonał się za jakiś czas. W ogóle całe środowe przenoszenie gablot z piętra na parter zasługuje na rozdział w Ewangeliach albo Dziejach Apostolskich.

Najpierw rano przeniesiono 3 gabloty, po rozkręceniu na części. W międzyczasie gdy wydał polecenie, to zajął się sprawami organizacyjnymi, bo od tego jest. Gdy wrócił do placówki brakowało do szczęśliwego finału jeszcze dwóch, a do fajrantu jeszcze godziny! „Bezinteresowni związkowcy” po trzeciej gablocie zorientowali się, że ten mebel to doskonały pretekst do wygłupów. Doszli widocznie do wniosku, że trza by się zbuntować, bo ileż można tak harować. Wobec takiego ucisku Gołębiowi dali veto i powiadają, że nie będą nosili! Dyrektor wzruszył ramionami i poprosił o pomoc Wilkołazkiego, Artura Capałę, sam też się przyłączył i zniesiono brakujące dwie gabloty. Jakby kto chciał statystyk to wynika z tego, że trzy gabloty przenoszono prawie sześć godzin, a dwie 10 minut i przenosił je aktualny dyrektor muzeum, były dyrektor i aktualny wiceprzewodniczący rady miasta. Z tego co wiadomo brzęku spadających z ich skroni koron nie zanotowano. Takie „drobnostki” wykonuje się przecież w każdym muzeum, od zarania dziejów.

Tak wyglądają gabloty wojenne. Konstruktor jednak nie przewidział takiego zastosowania ale od czego mamy „zbuntowanych związkowców”

Skargi i wyjaśnienia

Gołąb jako, że jest jednak dyrektor, na co ma dowody w postaci mianowania i pieczątki, oraz gabinetu z tabliczką na drzwiach, poprosił o wyjaśnienie: dlaczego odmówili wykonania polecenia służbowego. Uzyskana odpowiedź dowiodła, że pojęcie dojrzałość należy jakoś inaczej przedefiniować, a może co jakiś czas przeprowadzać egzaminy potwierdzające jej istnienie u co poniektórych. Jeśli kto taki egzamin obleje, to należy zawiesić mu pełnoletność, a jak mu wróci rozsądek, to można go przywrócić w szeregi dorosłych. Związkowcy w odwetowej odpowiedzi zażądali od dyrektora okazania umów między stowarzyszeniem im. Patka, a Muzeum Regionalnym, które określają zakres czynności poszczególnych pracowników w całym wydarzeniu. No kuriozum. Dołożyli jeszcze do tego spostrzeżenie, że całą imprezę organizuje Stowarzyszenie, a Muzeum użycza tylko pomieszczeni i sprzętu nagłaśniającego. Jeszcze się Gołąb dowiedział, że zadzwonili do Państwowej Inspekcji Pracy i się tam poskarżyli. Jak oni to przedstawili tego nie wiadomo, bo Gołąb nie był przy tej rozmowie, ale ponoć Inspekcja odpowiedziała, że dla innej instytucji wykonywać pracy nie muszą. Tylko co to jest inna instytucja skoro Towarzystwo Historyczne ma siedzibę w Muzeum?

Czym jest Towarzystwo Historyczne?

W tym miejscu wypada przypomnieć czym jest i po co istnieje wspomniane Towarzystwo. A zostało powołane w celu pozyskiwania środków na działalność statutową Muzeum Regionalnego w oparciu o zasady stowarzyszenia. Zbuntowana część załogi i niektórzy w starostwie muszą to wiedzieć, bo zarzucać ludziom tak gruntownie wykształconym niewiedzę byłoby karygodne i doprawdy niegrzeczne. Towarzystwo jest również czymś na kształt „delegatury” Muzeum w terenie, bo organizuje działania na rzecz upamiętniania historii regionu i kraju poza murami placówki. Przecież to rozsądne i logiczne, że za tym w sumie stoi taka placówka, bo kto inny jeśli nie ona? Mają się czym w stowarzyszeniu pochwalić, a na dowód wypada wymienić listę zrealizowanych zadań „Patronat na grobem Powstańca Styczniowego Kacpra Szajnoga na cmentarzu w Żółkiewce, odnowienie i zakonserwowało nagrobka. Ufundowanie krzyża pamiątkowego i tablicy upamiętniającej dwóch innych powstańców pochowanych na tym cmentarzu. Zorganizowanie uroczystości upamiętniające starostę krasnostawskiego Tomasza Stamirowskiego fundatora kościoła św. Wawrzyńca w Żółkiewce oraz opracowanie jego biogramu. Opracowanie i wydanie cyfrowe wraz z tłumaczeniem na język polski traktatu granicznego pomiędzy Ziemią Lubelską a Ziemią Chełmską z 1359 roku. Opublikowanie w czasopiśmie „Nestor” artykułu popularno-naukowego o bohaterze Powstania Styczniowego pt.”Michał Marecki polski kondotier wolności i Powstaniec Styczniowy”. Przygotowanie wystawy „Jeden z miliona” poświęconej jednemu z uczestników wojny 1920-1921 przy współpracy z Muzeum Regionalnym w Krasnymstawie. Utworzenie grupy rekonstrukcji historycznych. Organizacja wydarzenia „Virtuti Militari i zegarki. Antoni Patek patriota, geniusz przedsiębiorczości z Lubelszczyzny”. Wydanie drukiem traktatu granicznego pomiędzy Ziemią Lubelską a Ziemią Chełmską z 1359 roku.

W jego władzach jako wiceprezes zasiada Andrzej Gołąb, a prezesem jest Lech Dziedzic. Obydwaj nie biorą za to pieniędzy, a to warte zaakcentowania, bo swego czasu spotykali się z zarzutami, że ciągną z tego korzyści majątkowe. Siedzibą stowarzyszenia jest budynek muzeum. Skoro jedno jest przedłużeniem drugiego, to przecież jest to oczywista oczywistość. Ten fakt, że gdy Gołąb startował w konkursie na dyrektora to jednym z jego postulatów w koncepcji było powołanie właśnie stowarzyszenia, wszystkim jego antagonistom umyka. Nie mówił tego literalnie ale tak wynika z tego co tam zostało napisane. Ślepi są na to jak krety, że aż to podejrzane czy to problem aby na pewno ze wzrokiem, a nie z czymś innym. Kolejny bonus z jego istnienia, to fakt, że przez nie wygodniej jest pozyskiwać fundusze od organów samorządu i państwa na kulturalne wydarzenia. Przecież to zdecydowanie lepsze niż dotychczasowa żebranina po krasnostawskich przedsiębiorcach. Majewski na takie proste rozwiązanie nie wpadł, a przecież był „geniuszem” co do którego nie ma wątpliwości.

Stowarzyszenie i Muzeum to praktycznie jedno i to samo, ale jak chce się uderzyć to kij się znajdzie…

Założyli związki zawodowe.

Stowarzyszenie jest do tego otwarte dla każdego. Obecnie jest w nim 15 członków. Nic nie stoi na przeszkodzie by przystąpili do niego pracownicy muzeum, z wojującą piątką na czele. Jednak jakoś na to nie wpadli albo kręgosłupy moralne im na to nie pozwalają, bo te mają i to w ilościach hurtowych. Związkowcy wpadli za to na lepszy pomysł z którego czerpią korzyści, i zapisali się do Związków Zawodowych Solidarność, by wojować jego strukturami z Gołębiem. W tym wypadku doszło do dysonansu poznawczego, bo zbuntowana piątka nijak się ma do „Solidarności”. Oni ideowo bardziej skłaniają się ku narracji TVN i anarchizującej lewicy. PiS i zszyta z nim Solidarność, to nie ich bajka ale przecież wrogie armaty można wykorzystać przeciw wrogowi, tylko trzeba je w odpowiednim momencie odwrócić i to wcale nie jest hipokryzja, a raczej głupota ale tych z Solidarności, że poszli na taki układ. To że działalność stowarzyszenia mogłaby służyć pracownikom i sami mogliby coś na tym organizacyjnie skorzystać, to tego nie zauważają. To nawet nie leży w ich interesie by w tej sprawie odzyskać wzrok, bo jak wojna to wojna. Ten ślepy i bezmyślny opór jako żywo przypomina walkę chłopstwa z elektryfikacją wsi i tymi co chcą im doprowadzić do chałup bieżącą wodę, żeby nie kąpali się w rzece i nie chodzili za potrzebą w łopiany. No ale co zrobić… Dla nich, zaprawionych frontowców najważniejsza jest walka dla samej walki, nawet jeśli to wszystko wymyka się zdrowemu rozsądkowi, bo przecież wojować gablotą to normalne nie jest.

Inne meble już czekają

To tylko kwestia czasu kiedy w buntowniczym amoku „związkowcy z muzeum” użyją innych mebli, których w placówce jest sporo, a potem przyjdzie kolej na elementy architektoniczne i jak przystało na pełnokrwistych rewolucjonistów w końcu sięgną po bruk z dziedzińca z którego usypią barykadę. Tu może być problem, bo żeby go wyrwać trzeba się schylić i potrudzić, a jak widać po „kryzysie gablotowym” wysiłku unikają jak dziewica zamtuza…

Wobec infantylnych wygłupów części załogi dyrektorowi wypada zasugerować by pomyślał o zmianie przeznaczenia placówki na oddział któregoś z miejskich przedszkoli. Za swoje fundusze powinien czym prędzej zakupić dla związkowców klocki do lat trzech. Te są na tyle duże, że jakby im przyszło je łykać w geście buntu to się nie podławią. A na wirydarzu należy wysypać wywrotkę piachu i zrobić piaskownicę. Potem doprosić paru mądrali z rady powiatu oraz starostwa do kompanii i bawić się na całego. 

Robert Kościuk jest na wojnie z Tereską Hałas i żadnej okazji nie przepuści, żeby jej pończochy poszarpać i spódnicę. Tym razem to pewnie za ten „chmielnik”, bo może uwierzył, że w tym maczała palce. Tak się chłop zawziął, że wręcz popadł w zapamiętanie, a szkoda, bo ja go bardzo lubię. Robert należy do takich osobistości, że jak postawić przy nim szklankę z herbatą, to się sama z powodu jego bliskości osłodzi. Taki ci on…

Dlatego na spotkaniu 27 maja w krasnostawskim KDK z mieszkańcami w sprawie planowanej przez Centralny Port Komunikacyjny budowy nowej nitki szybkiej kolei „przyłobuził” jak dzieciak. Poszło o słowa Księżuka-dyrektora biura poseł. Ten stwierdził, że posłanka podjęła w imieniu zaniepokojonych planowaną inwestycją mieszkańców gminy Izbica i Krasnystaw interwencję u prezesa CPK, a 2 czerwca miała osobiście rozmawiać z Ministrem Infrastruktury. Kościuk uniósł się, nerwy mu puściły i odparował, że cieszy się bardzo, ale czemu posłanka zapomniała o mieście Krasnystaw!

Robert zapomniał, że takie „przytyki” pasują burmistrzowi z innej opcji niż PiS, bo co by nie mówić to jedna familia. Tak tylko Robert straci, a przecież dla niektórych, jest kandydatem do mandatu posła. Być może gdyby Tereska wspomniała o mieście, to spotkałaby się z zarzutami, że wchodzi burmistrzowi w paradę. Bo przecież miasto ma włodarza i to nie byle jakiego. Wszak Robert jest „przyjacielem” samego Sasina i zasiada w Narodowej Radzie Rozwoju przy Prezydencie. Z obydwoma jest tak blisko, że prawie „chodzi z nimi na ryby i co dwa tygodnie do sauny”. Do tego Robert jest członkiem zarządu stowarzyszenia zrzeszającego samorządy miast i miasteczek — Unia Miasteczek Polskich.
W marcu 2021 r., na posiedzeniu Rady Mediów Narodowych, został powołany na Członka Rady Programowej Oddziału Terenowego Telewizji Polskiej S.A. w Lublinie. Ma jeszcze pełnomocnictwo na powiat od PiS. W takiej sytuacji i z takimi atutami powinien burmistrz sam zainterweniować swoimi kanałami i tym się publicznie pochwalić na forum, tak jak zrobił to Księżuk. Przytyki i wycieczki to najgłupsze co mógł zrobić. Hałasowa przecież zostawiła mu „wolną scenę” może nawet w sposób nie zamierzony, ale on tego „nie odczytał” i wolał jednak poszarpać jej kieckę, czego zrozumieć nie sposób.

To również świadczy o poziomie Roberta doradców, którzy nie zauważyli, a jeśli zauważyli, to doradzili bezmyślnie albowiem emocje wzięły górę. Bo marny doradca to taki co kieruje się swoimi emocjami i własną rządzą rewanżu. Zatem dziwny ten Robert, choć miły z niego człowiek o powierzchowności kierownika działu zabawek pluszowych. Intuicji politycznej jednak nie posiada, na ludziach się nie zna. Doradców tak sobie dobrał, że tylko siąść i płakać. Ci go opętali jak sprzedawcy garnków małżeństwo emerytów. Trochę to wszystko z nim w roli głównej wygląda, jak marzenia kota domowego karmionego z ręki i sypiającego domownikom w nogach, by być krwiożerczym tygrysem bengalskim. A wszystko, dlatego, że tygrys to dalszy kuzyn i skoro tak to i on też może, dlatego lata po trawniku groźnie warczy i poluje na muchy i komary.
Dlatego wnoszę, że Robertowi tak uprawiana polityka tak samo potrzebna, jak Bogusiowi Domańskiemu mandat radnego powiatowego.

Poza tym Kościuk, jest absolwentem Liceum Lotniczego im. Żwirki i Wigury w Dęblinie, co tłumaczyłoby jego prasowo-polityczne odloty. Swego czasu palnął do Nowego Tygodnia, że wie kto stoi za wstrzymaniem środków dla miasta, ale nie powie. Za jakiś czas do tematu wrócono, ale podejrzenia padły na Tereskę Hałas, która na to zrobiła wielkie oczy, a potem machnęła „ręką”.

Całe zwarcie w trakcie spotkania zauważył Stępień „korespondent wojenny” z „Nowego Tygodnia” i je wytknął i określił niepotrzebnym zgrzytem w numerze 22, 30-6 czerwca.

Na wojenkach w lokalnym PiS korzysta tylko żądna powrotu do powiatowego paśnika opozycja na czele ze Szpakiem, a „Nowy Tydzień” urasta do platformerskiej gazety, która jest konfesjonałem dla sfrustrowanych i zagubionych pół-pisowców, którzy startowali z jego list, a potem im się pozmieniało. Tymi „spowiedziami” na jego łamach gazeta nakręca sobie poczytność, ale jednocześnie kreuje bardzo umiejętnie obraz PiS, któremu wszystko pasuje oprócz władzy. Formacji skonfliktowanej, kulawej na obie nogi i bezradnej jak ślepe kocięta. Widać zapomnieli niektórzy, bo nie wszyscy wszak latają do „Nowego Tygodnia”, że to tuba konkurencyjnej formacji a szukanie na jej łamach wsparcia, to jak sojusz Chmielnickiego z Tatarami. Dlatego takie „mądrości etapu” najlepiej ujął śp. kanclerz Axel hr. Oxenstierna w liście do syna: „Nie masz, mój synu, pojęcia, jak małą ilością mądrości ten świat jest rządzony…” i to by było na tyle.